آیا با عملکرد کنونی، اقتصاد مقاومتی، مقاوم سازی میشود؟

بنرهای عریض و طویل اقتصاد مقاومتی فضای های مجازی و حقیقی جامعه را تحت شعاع خود قرار داده به طوریکه هنوز آثار امیدوارکننده ای در وضعیت اقتصادی مردم نداشته و کم کم رنگ و بوی خود را از دست میدهد چونکه این مقوله دچار سیاست زدگی،تعلل و شعار زدگی گردیده است.

امروزه کسانی که می بایست اقتصاد را در برابر حوادث و بحرانها ایمن کنند خود دارای وضعیت اقتصادی مناسب و مقاوم بوده و دغدغه اشتغال،ازدواج و امرار معاش زندگی خویش نداشته و اراده و الگوی عملی برای پیاده سازی اساسی اقتصاد مقاومتی ندارند.

در عرصه شعارزدگی با مفاهیم نوآوری و ابتکار مواجه شده که معنی و مفهوم آن در پروسه های نفس گیر قوانین اداری و حقوقی کشور منفعل بوده و برای دفع اینگونه دست اندازها و موانع در عمل درمانده ایم.

بی شک تولید در برابر واردات بی رویه کالاهای مشابه داخلی در ورشکستگی و نابودی قرار گرفته و متولیان اقتصاد مقاومتی تاکنون قادر به درمان این بیماری ویرانگر نشده بلکه ابزار و شیوه های مناسب و عملی برای مهار آن بکار برده نمیشود.

در شرایط کنونی اشتغال و تولید با مدل های شعاری امروزی با مقاوم سازی نا آشنا بوده و بیشتر دچارآسیب است تا درمان اقتصادی یا ایمن سازی چونکه بدنه صنعت تولیدی کشور به دلیل واردات بی رویه کالا متلاشی شده است.

اقتصاد مقاومتی با کاهش وابستگی ها و بهبود کیفیت توليد داخل و مصرف همگانی یک خوداتکائی است یعنی اگر آسیب ها و موانع اقتصاد مقاومتی را تشخیص داد ولی به دلیل مسائل سیاسی و حزبی از اجراء و نظارت بر آن دوگانگی ایجاد شود دیگر باید فاتحه مقاوم سازی و خوداتکائی را در کشور خواند.

ما باید اقتصاد بومی که همان اقتصاد مقاومتی است در جامعه ایرانی بوجود آوریم تا دیگر ابزار تحریم های ناجوانمردانه  کشور را دچار بحران و آسیب نکند و به خاطر عدم استقلال اقتصادی مجبور به تصمیمات یکسویه و شکننده نشویم در واقع در اجرای عملی اقتصاد مقادمتی بایستی از حالت اختیاری خارج و به روند اجرای اجباری روی آوریم تا نتیجه آن در جامعه لمس شود.

در بوم سازی اقتصاد نباید تحریم ها بهانه برای اجرای انجام آن باشد که هر گاه تحریم ها برچیده شود روند ایمن سازی اقتصاد را به فراموشی بسپاریم بلکه ما هیچگاه نباید بحران ها و حوادث طبیعی و غیر طبیعی را که هر چند گاهی کشورمان را تحت تاثیر خود قرار می دهد و گرفتاری بزرگ را بر ما تحمیل میکند از یاد ببریم.

جامعه ایرانی با توجه به قدمت، فرهنگ، منابع غنی و موقعیت استراژیکی آن سزاوار وابستگی اقتصادی نیست و هیچ توجیهی هم ندارد که نتوانیم اقتصاد بیمارمان را درمان کنیم بلکه لازمه تحقق این کار بزرگ اتحاد و اجبار در خوداتکایی در تولید و مصرف کالای داخلی و استفاده ی حداکثری از زمان، منابع و امکانات جاری کشور است.

در اقتصاد مقاومتی درست تولید کردن و درست مصرف کردن و الزامی بودن انجام آن برای همگان و پرهیز از منفی بافی خطی و غرض ورزانه،که انتظار دشواری هم نبیست میتوانیم متعهدانه به اقتصاد ملی و رونق اقتصادی دست پیدا کرد و در سایه این خودباوری ملی اشتغال و رفاه را ایجاد و اقتصادمان مردمی و همگانی گردد.

ما در اجرای اقتصاد ملی فراز نشیب های سیاسی، اجتماعی، منطقه ای و اقلیمی زیادی داریم که  مسیر عبوری مان را سخت و سد کرده و باعث فرصت سوزی زمان و منابع انسانی و مالی شده البته میتوان با برنامه ریزی مدون و دقیق و اعتماد سازی شفاف در اجراء و نظارت از آسیب ها و پسرفت های مقاوم سازی جلوگیری کرد.