شام انتخاباتی!!

زندگی روزمره آنقدر فکر و ذکر مردم را مشغول کرده که گاه یادمان می رود کی هستیم،از کدام شهر یا دیار وابسته به چه طایفه و قومی هستیم ولی در زمان انتخابات به یکباره همه این مشخصات را به یادمان می آورند! روزها و ساعت های پیش رو به سرعت در حال گذر است و برگهای تقویم را یکی پس از دیگری ورق می زنیم تا به روزی سرنوشت ساز و مهم در تاریخ کشورمان برسیم؛ آن روز هفتم اسفند است که قرار است بار دیگر تصمیم و آری یا نه گفتن ما باعث شود وکیلانی را روانه بهارستان کنیم به امید آنکه پیام آور تحول، توسعه، توجه،اشتغال،کاستن از دردهایی چون فقر،اعتیاد،طلاق و.. که متاسفانه در استان کوه سار ما همچنان فراوانی چشمگیری دارند، باشند.تاکنون ۹ دوره از انتخابات مجلس را برگزار کرده ایم و در هر دوره نیز افرادی با رای من و شما به خانه ای که متعلق به ملتش می دانیم، روانه کرده ایم و قرار است در هفتم اسفند امسال برای بار دهم باز هم پرنده خوشبختی را بر روی شانه های  برگزیدگان بنشانیم البته خوشبختی را اگر با پیش فرض خدمت صادقانه و دلسوزانه تصور کنیم معنایی بدیهی دارد.اما آنچه که تاکنون شاید مورد غفلت همه ما بخصوص بزرگان، ریش سفیدان و حتی روشنفکران و نخبگان جامعه واقع شده، همانا نحوه رای دادن ماست که سبک و سیاقی برایش در نظر نمی گیریم، اصولا رای را منطبق بر شاخص یک نامزد نمی دهیم، مطالبه گر نیستیم، نماینده را به مجلس می فرستیم اما از او نمی خواهیم که چه کرد؟ کارنامه اش چیست؟ وعده هایی که داد، چه شد؟گرچه زحمت و تلاش نمایندگان در ادوار مجلس را نباید نادیده گرفت اما آیا تا حالا از خودمان پرسیده ایم که دستاوردهای نمایندگان در این همه دوره از مجالسی که تشکیل شده، چه بوده است؟ جایگاه کنونی رفاه و محرومیت زدایی کجاست؟کدام صنعت مهم و مادر در این حوزه ایجاد شده است؟ سهم ما از بودجه های سالانه به نسبت محرومیت ها،عقب ماندگیها و توسعه نیافتگی های شهر چه میزان است؟ چرا این همه بیکار داریم؟ صنعت و تولید ما الان در چه جایگاهیست، آیا صنایع تبدیلی مناسبی داریم؟ آیا مصوباتی که واقعا برای جامعه راهگشا و راهبردی باشد را می توان در ادوار مجلس یافت!؟مجلس در نظام های مردمسالا،ساختاری برای تصویب قوانین مناسب و البته نظارت بر شیوه درست اجرای این قوانین است و بهترین راه برای اینکه مردم در حاکمیت مشارکت داشته باشند همین مجلس و انتخابات است و زمانی می توان از این راهکار عالی که هر چهار سال یکبار پیش روی ما قرار می گیرد، خروجی و فایده ای برای شهرمان ایجاد کنیم که در زمان «انتخاب» چشمان خود را باز کنیم.رای دادن بر مبنای احساسات، وابستگی های طایفه ای، محو شدن در حرف های مردم پسند و قشنگ برخی نامزدها، فریب برخی شعارهای انتخاباتی خوردن از جمله آن دسته از نامزدهایی که مدعی می شوند در صورت پیروزی فلان کار و اقدام را انجام می دهند در حالیکه آن امور در حوزه کارهای اجرایی و دولت است،فروختن رای و شخصیت مان به شام و ناهار،بلیت استخر و چند حلب روغن و برنج اروگوئه و…و بسیاری از شیوه های نادرستی که خیلی ها برای خوشبختی بکار می برند تا آرای من و تو را بخرند،همان سمی است که شاید سالها در ادوار مختلف به خوردمان داده اند ولی ما نباید فریب بخوریم، دیگر بس است به صدای نفس های به شمارش افتاده شهرگوش کنید به پاهای خسته و بی رمقش نگاه کنید و به سیمای گرد گرفته ای اعتیاد،فقر و بیکاری که هنوز می شود آن را دید.بیایید یکبار برای همیشه وقتی می خواهیم نامزد نهایی را انتخاب کنیم، نگاهی به عقب ماندگیهای شهرمان و دردهای خودمان بکنیم و روی شعار و وعده و شام و ناهار و امثالهم خط قرمزی بکشیم و انتخابی آگاهانه داشته باشیم و تردید نکنیم که بسیارند جوانان با دانشی که فرزندان همین دیارند و دلسوز که می توانند اگر فضا و فرصتی برای شان فراهم شود بخوبی در مجلس بدرخشند و برای من و شما پیغام آور توسعه و رونق و زندگی بهتری باشند و یادمان باشد که آزموده را آزمودن خطاست، در این مورد کافیست کمی فراموشکار نباشیم و مروری اجمالی بر کارنامه قبلی ها بیندازیم تا خصیصه زودباوری را کنار نهیم.بسیارند جوانان شایسته ای که در همین انتخابات پیش رو نامزد خواهند شد و شایستگی آن را دارند وکیل ما باشند اما چه سود که این جوانان از داشتن ثروت و قدرت بی بهره اند و همیشه پشت دروازه های ورودی پارلمان می مانند ولی انصافا برای یکبار هم که شده بیاییم و از داشتن تعصب کورچشم بپوشیم و آنکه شایسته تر است حتی اگر او را هم نمی شماسیم برگزینیم.و در پایان ذکر این نکته را لازم می دانم که صفت«پیگیری و مطالبه گری»را همیشه بهمراه داشته باشیم،طوری نشودکه فردی را به مجلس بفرستیم و در چهار سال یک عنصر خنثی باشد و نه به موکلین پاسخگو باشد و نه به رسانه ها!این وضعیت فقط آسیبش را متوجه جامعه ای که من و شما در آن زندگی می کنیم،خواهد کرد و همیشه به یاد داشته با شیم که یک نماینده گرچه دارای برخی مصونیت ها است اما هرگز از پاسخگو بودن مصون نخواهدبود به شرطیکه من و شما بزرگ فکر کنیم.